پس ازمدتها بهانه ای یافتم تا باز بنویسم وچه بهانه ای بهتر از آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی و بانوی ستودنی نسرین ستوده که پس از تحمل فشارها و سختیهای بسیار بر خود و خانواده امروز طعم دوباره آزادی را چشید و قلب آزادیخواهان ایران را شاد کرد بر او و خانواده اش مبارک باد این آزادی.
طعم این آزادی از آنجا شیرین است که با مقاومت همراه بود مقاومت در برابر نظام خودکامه جمهوری اسلامی.
امروز بسیاری در این شادی شریکند اما عده ای به نظر می رسد که از مستی چنین خبرهایی فراموش کرده اند که تنها کف حداقلی از خواسته هایی که در خیابانها فریاد زدیم برآورده شده هنوز فراموش نکردیم سخنان رهبر جبار جمهوری فاشیست اسلامی را در نماز جمعه که فرمان و اجازه هرگونه برخوردی را به جیره خوارانش داد هنوز چشمان مادران به داغ فرزند نشسته تر است چطور می توان فراموش کرد !
هنوز خواست اصلی که محاکمه سران جمهوری اسلامی و در راسشان خامنه ای است برآورده نشده است.
در نظامی که تمام سلسله مراتبش ساختاری بسته و غیر دموکراتیک دارد چگونه می توان امید به شکوفایی داشت هنوز دوم خرداد هفتاد و شش و وعده های اصلاحات دولت خاتمی فراموشمان نشده هنوز 18 تیر هفتاد و هشت و به خون غلطیدن دانشجویان در کوی دانشگاه تهران که در همان دولت به اصطلاح اصلاحات روی داد را یادمان نرفته اصلاحات و اصلاحات طلبی تنها سوپاپ اطمینانی بود و است که در مواقع حساس و بحرانی به نجات نظام جمهوری اسلامی می آید و وای بر ما و کسانی که بازیچه این بازیگران بی هنر سیاست شویم هدف اصلی سرنگونی کل نظام و تمامیت جمهوری اسلامی است نه تغییر آدمکها یی که پس از هشت سال با هم عوض می شوند و نظام و ساختار همان می ماند دل به کمترینها خوش کردن خطایی است که تنها نتیجه اش طولانی کردن عمر نظامی است که پس از سی و چهار سال با وجود تمام جنایتها و ستمهای سیاسی و فرهنگی هنوز پابرجاست این بقا نشان از قدرت نظام خودکامه ندارد تنها دلیل اش کوتاهی ماست امروز آقای روحانی می خواهد همان نقشی را بازی کند که خاتمی سالها قبل بازی کرد با این تفاوت که سیاستها کهنه اند و اگر کمی به حافظه تاریخی خود رجوع کنیم شاهد این سناریوی تکراری خواهیم بود که یک بار شکستش را تجربه کرده ایم و تنها پیروزش رهبر و نظام مستبد بوده اند نه مردم و جامعه مدنی و فرهنگی ایران باشد که جشن بزرگ آزادی را برای آزادی ایرانمان بگیریم.
تصویر: آزادی ستوده اثر مانا نیستانی
تصویر: آزادی ستوده اثر مانا نیستانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر